‘We houden de moed erin’

Ik ben blij dat je terug bent, Boris’, zegt Arjan Timmermans (45). Zojuist heeft de eigenaar van Timmermans Verspaningstechniek persoonlijk kennisgemaakt met Boris van Schuppen, de publiekslieveling die onlangs na maanden van blessureleed zijn rentree beleefde in NAC 1. En nu, een paar dagen nadat de Bredase middenvelder zo’n prachtig onthaal ten deel viel tijdens de thuiswedstrijd tegen Jong FC Utrecht, krijgt hij nog een duwtje in de rug van de man die vandaag een balletje met hem trapt. ‘Ik hoop dat we nog vele wedstrijden van je kunnen genieten vanaf de tribune.’

“Boris moet erin”

Boris en Arjan zetten deze woensdagmiddag de pas erin op het heilige gras van het Rat Verlegh Stadion. Genoeg te bespreken immers. Wat te denken van de play-offs, die gloren voor de Parel van het Zuiden. Of de aanhang, waar beiden zo veel bewondering voor hebben. En natuurlijk die magische vrijdagavond tegen Jong FC Utrecht, waarop het “Boris moet erin” vanaf de B-Side over de andere tribunes echode, kort voordat hij als invaller binnen de lijnen kwam. ‘Als ik eraan terugdenk, verschijnt er onmiddellijk weer een glimlach op mijn gezicht’, bekent de aanvallend ingestelde middenvelder, wanneer hem daar door Arjan naar is gevraagd. ‘Het voelt zo goed om de steun van al die mensen te voelen. Het is voor mij een stimulans om de komende tijd nog heel vaak belangrijk te zijn voor NAC.’

Spanning en ontspanning tegelijk

Belangrijk zijn. De twee zijn dit elk op hun eigen manier voor de Yellow Army. De een, Boris, als technisch vaardig kind van de club met ongetwijfeld een fraaie voetballoopbaan voor zich. De ander, Arjan, als trouw sponsor. Timmermans Verspaningstechniek - waar inmiddels veertig specialisten werkzaam zijn - is sinds jaar en dag verbonden aan de businessclub. Dat was al zo toen Timmermans senior de scepter zwaaide bij het in Oudenbosch gevestigde bedrijf, dat door middel van goed advies en de nieuwste machines topkwaliteit biedt in alle facetten van het verspaningstraject. En dat is nu, in een periode dat zoonlief het stokje van hem over heeft genomen, nog steeds het geval. ‘NAC is spanning en ontspanning tegelijk’, vertelt Arjan, die al van kinds af aan supporter is van de volksclub. ‘Het is elke keer weer geweldig om naar het stadion te gaan. Als NAC speelt, zijn we er als vanzelfsprekend bij. Mijn collega’s en ik genieten altijd enorm. Vooral van het voetbal en meestal ook van de sfeer.’

Thuiskomen

De prikkelende entourage; het is een van de redenen waarom Boris (22) zo verknocht is aan de club die hem in 2016 scoutte bij JEKA en hem vervolgens als de wiedeweerga inlijfde. Het talent beleefde bepaald niet de makkelijkste maanden in zijn sportieve leven. Noodgedwongen vertoefde hij voornamelijk in Amsterdam, waar hij revalideerde van zwaar blessureleed. Maar teruggaan naar het Rat Verlegh Stadion voelde voor hem, opgegroeid met de liefde voor NAC, altijd weer als thuiskomen. ‘Des te fijner is het dat ik nu weer helemaal fit ben en eindelijk weer kan voetballen’, vertelt hij deze stralende lentemiddag aan Arjan. ‘Het is nu aan mij om te laten zien dat ik thuishoor in het eerste elftal. Ik ga keihard knokken om ervoor te zorgen dat ik weer veel minuten ga maken. Ik heb er heel veel zin in.’

En met hem Arjan. Wie weet waar dit seizoen tenslotte nog toe gaat leiden. Wie herinnert zich niet de laatste keer dat NAC promoveerde, het seizoen 2016/2017? De Bredanaars eindigden tijdens de reguliere competitie verachter de topploegen, maar slaagden er via het “toetje” vervolgens toch in om promotie naar de Eredivisie af te dwingen. Dat scenario zien beiden nu ook wel zitten. ‘Promoveren zou ge- weldig zijn, al was het maar omdat wij als bedrijf ook op vrijdagavond werken’, zegt Arjan met een lach. ‘We houden de moed erin.’ En Boris? Dit steevast goed geluimde talent kan niet wachten om voor een ticket in de hoogste competitie te strijden met NAC. Met gebalde vuist: ‘Deze club hoort in de Eredivisie. We gaan er alles aan doen om dit voor elkaar te krijgen met elkaar.’

Lees verder in NAC Zaken magazine

Auteur: Dennis van Bergen Foto’s: René Schotanus